Siedmiokrotny triumfator Tour de France Amerykanin Lance Armstrong potwierdził w środę w Nowym Jorku, że wraca do kolarstwa. W przyszłym roku będzie startować „od Australii po Francję”, aby promować światową kampanię na rzecz walki z rakiem.

Armstrong zabrał głos podczas otwarcia „Światowej Inicjatywy Clintona”, forum utworzonego w 2005 roku przez byłego prezydenta USA Billa Clintona, na którym dyskutuje się o różnych wyzwaniach współczesnego świata, od zdrowia poprzez edukację do zagadnień ocieplenia klimatu.

– 22 tys. osób umiera na raka codziennie. Moglibyśmy uratować co trzecią osobę wykorzystując te możliwości, które posiadamy – powiedział Armstrong, dodając, że sam włączy się do walki z tym problemem poprzez starty od Australii po Francję.

Dwie godziny później na konferencji prasowej kolarz ujawnił swoje plany sportowe. – Mogę wam powiedzieć, że w 2009 roku będę jeździć w ekipie Astana – oświadczył 37-letni Teksańczyk, który w ekipie z Kazachstanu spotka się ze starym znajomym, belgijskim dyrektorem sportowym Johanem Bruyneelem, który prowadził go do wszystkich siedmiu zwycięstw w Wielkiej Pętli.

Wiele wskazuje na to, że amerykański kolarz rozpocznie sezon 2009 startem w australijskim wyścigu Tour de Down Under w styczniu. O udziale Armstronga w tej imprezie poinformowała już australijska agencja prasowa (AAP), powołując się na wypowiedź premiera rządu Południowej Australii Mike’a Ranna.

Przejście do Astany Armstronga podważa pozycję niekwestionowanego dotychczas lidera ekipy Alberto Contadora, który wygrał w ubiegłym roku Tour de France, a w tym roku Giro d’Italia i Vueltę. Hiszpański kolarz, w wywiadzie dla hiszpańskiej gazety sportowej „AS” zasugerował, że jest gotów odejść z Astany jeśli z Armstrongiem zostanie podpisany kontrakt.

– Myślę, że zyskałem prawo, by być liderem zespołu, bez walki o to miejsce. Przybycie Armstronga stworzyłoby trudną sytuację. Jemu zaoferuje się pierwszą pozycję, a to byłoby dla mnie krzywdzące. Mam zamiar pozostać w Astanie, ponieważ mój kontrakt jest ważny do 2010 roku, ale mam sporo ofert z innych grup – powiedział Contador.

Powrót Lance’a Armstronga postawi też w dość kłopotliwej sytuacji organizatorów Tour de France, którzy wielokrotnie sugerowali, że sukcesy amerykańskiego kolarza mogły być wynikiem niedozwolonego wspomagania.

Dyrektor Tour’u Christian Prudhomme oświadczył w środę, że jest gotów przyjąć siedmiokrotnego zwycięzcę… pod warunkiem, że będzie on respektował przepisy antydopingowe. W 2005 roku francuski dziennik sportowy „L’Equipe”, współorganizator Tour de France, opublikował informację, że sześć próbek moczu, pobranych od Armstronga w 1999 roku, kiedy po raz pierwszy wygrywał wyścig, zawierało substancję dopingującą – EPO. Sam kolarz zdecydowanie temu zaprzecza, został także oczyszczony z podejrzeń przez Międzynarodową Unię Kolarską (UCI).

Lance Armstrong zerwał z wyczynowym kolarstwem trzy lata temu, poświęcając się pracy na rzecz fundacji gromadzącej fundusze na walkę z nowotworami. Nie zrezygnował jednak z aktywności fizycznej, regularnie startuje w długodystansowych wyścigach w kolarstwie górskim, trenuje i bierze udział w biegach maratońskich.

Lance Armstrong, urodził się 18 września 1971 w Dallas
wzrost 177 cm, waga 72 kg
rozwiedziony, troje dzieci: syn Luke i urodzone w grudniu 2001 roku bliźniaczki Isabelle Rose i Grace Elizabeth
Zawodowiec od sierpnia 1992

Grupy: Motorola (1992 do 1996), Cofidis (1997), US Postal (1998-2004), Discovery Channel (2005)

najważniejsze zwycięstwa:
wyścigi jednodniowe:
mistrzostwa świata 1993 (Oslo)
mistrzostwa USA 1993
Clasica San Sebastian 1995, Strzała Walońska 1996
GP Marostica 1992, Trophee Laigueglia 1993
GP Eddy Merckx (z Wiaczesławem Jekimowem) 2000
GP des Nations 2000

wyścigi etapowe:
Tour de France 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005
Dookoła Luksemburga 1998
Tour DuPont 1995 (plus 5 etapów) i 1996 (5 etapów)
Dookoła Szwajcarii 2001
Dauphine Libere 2002, 2003
Midi Libre 2002

starty w Tour de France:
11 startów, 7 zwycięstw, 22 wygrane etapy indywidualnie + trzy w drużynie (Verdun 1993, Limoges 1995, prolog w Puy-du-Fou, czasówka w Metz, Sestrieres i czasówka w Futuroscope 1999, czasówka w Belfort 2000, L’Alpe-d’Huez, czasówka w Chamrousse, Saint-Lary-Soulan, czasówka Saint-Amand-Montrond 2001, prolog w Luksemburgu, La Mongie, Plateau de Beille, czasówka w Macon 2002, Luz Ardiden 2003, Plateau de Beille, Villard-de-Lans, jazda na czas pod górę w Alpe d’Huez, Grand-Bornand i jazda na czas w Besancon 2004, jazda na czas Saint Etienne 2005). 83 dni w koszulce lidera TdF. Trzy razy nie ukończył TdF (1993, 1994, 1996). W 1995 roku zajął 36. miejsce. (PAP)

Źródło: Sportowe Fakty.