Tour de Pologne obchodzi w tym roku potrójny Jubileusz, 80 lat temu po raz pierwszy kolarze wyruszyli na trasę naszego narodowego touru, w tym roku wyścig odbędzie się po raz 65., a piętnaście lat mija, odkąd przypadła mi prestiżowa rola kierowania ściganiem się po polskich szosach. Co roku staramy się przygotować dla wszystkich jak najbardziej udane widowisko, zarówno pod względem sportowym, organizacyjnym, ale także leży nam na sercu promocja Polski, naszych najpiękniejszych regionów. Tour de Pologne, określany jako największe logistyczne wydarzenie w polskim sporcie, od czterech lat jest w gronie najbardziej prestiżowych imprez kolarskich na świecie – UCI Pro Tour. To zobowiązuje. Trasa 65. Tour de Pologne zapowiada się bardzo ciekawie, na starcie staną najlepsze ekipy na świecie z Reprezentacją Polski, mamy wspaniałych sponsorów, przepiękną scenografię, profesjonalną relację w TVP.

Czesław Lang

Największy polski wyścig Tour de Pologne towarzyszy sympatykom kolarstwa od 80 lat. Jego historia rozpoczęła się we wrześniu 1928 roku, 25 lat po starcie Tour de France.

Pierwszy Bieg Dookoła Polski, bo tak wtedy nazywano wyścig, toczył się pod dyktando skromnego czeladnika rzeźnickiego z Bydgoszczy, Feliksa Więcka. Więcek wygrał sześć z ośmiu etapów i 16 września triumfalnie dojechał do Warszawy, witany entuzjastycznie przez kibiców na torze na Dynasach.

Pierwsze wyścigi ogromnie różniły się od współczesnych. W okresie międzywojennym Tour de Pologne nazywano „gumowym wyścigiem”, a to z racji często przebijanych gum na szutrowych drogach. Etapy były o wiele dłuższe – jeden z nich rozgrywano na trasie z Krakowa do Lwowa. To na dzisiejsze czasy morderczy dystans – ponad 320 kilometrów. Kolarze startowali o północy, a do celu dojeżdżali późnym popołudniem następnego dnia.

Zupełnie inaczej wyglądała też sprawa spożywania posiłków w trakcie jazdy. Dziś sportowcy mają ze sobą odżywki i w prawie każdym momencie etapu mogą dostać prowiant z wozu technicznego. W pierwszych wyścigach zdarzało się, że kolarze przerywali jazdę, aby się najeść. Co zamożniejsi mieszkańcy okolic, przez które przejeżdżał peleton, wystawiali suto zastawione stoły, a zawodnicy, zwabieni zapachem pieczonej dziczyzny i innych przysmaków, schodzili z rowerów i rozpoczynali ucztę. Jak wspomina jeden z ówczesnych kolarzy, nikt wtedy nie myślał, nie tylko o ucieczce, ale nawet o dalszej jeździe.

Jednak gdy ścigano się na serio, nie było taryfy ulgowej. Feliks Więcek nie dał rywalom najmniejszych szans, wyprzedzając drugiego w klasyfikacji Wiktora Oleckiego z warszawskiej Legii o godzinę i dziesięć minut. Bydgoszczanin stał się jednym z najbardziej znanych obywateli Rzeczpospolitej. W plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszych sportowców 1928 roku wyprzedzili go tylko Konopacka i mistrz nart Bronisław Czech.

Ciężar organizacji pierwszego Biegu Dookoła Polski wzięli na siebie głównie działacze istniejącego do dziś Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów. Znane są koszty wyścigu – 27 tys. 543 złote i 55 groszy. Przed wojną, z braku funduszy, Tour de Pologne przeprowadzono tylko pięć razy.

W roku 1993, w historii Tour de Pologne otworzył się nowy rozdział. Srebrny medalista olimpijski z 1980 roku, prekursor polskiego zawodowego kolarstwa – Czesław Lang, zainwestował w upadającą imprezę własne środki finansowe. W krótkim czasie stała się ona wydarzeniem światowego formatu. W wyścigu pośród ekip zawodowych, które brały udział w Tourze, zaczęły pojawiać się gwiazdy międzynarodowego kolarstwa, tacy jak Maurizio Fondriest, Paweł Tonkow, Peter Lutenberger, Adriano Baffi, Andy Hampsten, Marco Pantani, Jewgienij Bierzin, Glenn Magnusson, Fabrizio Guidi, Dmitrij Konyszew, Marcus Zberg, Jens Voigt, Peter van Petegem, Tom Steels, Jaan Kirsipuu, Aleksander Winokurow, David Etxvarria, Chris Boardman, Stuart O’Grady, a także najlepsi polscy zawodnicy – Zbigniew Spruch, Zenon Jaskuła i Dariusz Baranowski.

Tour de Pologne dwukrotnie otrzymał tytuł „Najlepszej Imprezy Sportowej Roku 1995 i 1996”, a w 1997 roku Czesław Lang (Lang Team) dostał statuetkę Championa za promocję sportu polskiego. Uznanie znalazła, przede wszystkim, profesjonalna organizacja Wyścigu, a także szeroko zakrojona kampania promocyjna, obszerne relacje z przebiegu każdego etapu Tour de Pologne, liczne rzesze kibiców oraz udział gwiazd należących do ścisłej czołówki światowego kolarstwa. Również w 1997 roku Kapituła Konkursu Polskiej Korporacji Menedżerów Sportu przyznała Czesławowi Langowi tytuł „Sportowego Menedżera 1997 roku”. Dobra opinia o Tour de Pologne wśród władz UCI, Międzynarodowej Komisji Technicznej i szefów grup kolarskich, zaowocowała w 1997 roku, promowaniem wyścigu do wyższej zawodowej kategorii 2.4 oraz uzyskaniem tytułu „Wyścigu Narodowego”. Tytuł ten przyznawany jest najważniejszemu wydarzeniu kolarskiemu w danym kraju.

W czerwcu 1999 roku Tour de Pologne odniósł kolejny wielki sukces. Na Mistrzostwach Świata w Weronie Komisja Techniczna UCI, doceniając wysoki poziom organizacji oraz udział najlepszych drużyn światowego rankingu w Tour de Pologne, ponownie awansowała Wyścig, tym razem do klasy 2.3. We wrześniu 1999 roku Prezydent Międzynarodowej Unii Kolarskiej pan Hein Verbruggen powiedział na łamach jednego z największych polskich dzienników, że Tour ma szansę zostania w niedalekiej przyszłości czwartym najważniejszym wyścigiem europejskim. Tak więc, dzięki sukcesom odniesionym przez Tour de Pologne na przestrzeni ostatnich 6 lat wyścig ten stał się lokomotywą rozwoju kolarstwa zawodowego w Polsce. W roku 2000 Polski Związek Kolarski zarejestrował pięć zawodowych grup kolarskich.

Trzykrotnie Tour de Pologne otrzymał tytuł „Najlepszej Imprezy Sportowej Roku” w Polsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego, w latach 1995, 1996 i 2004.

Źródło: serwis sympatyka Tour de Pologne, Platforma Medialna PMedia.pl, oficjalny serwis Tour de Pologne.