Już po maratonie… W ostatniej chwili podjęta decyzja o zmianie dystansu z 90 na 175 km. okazała się strzałem w dziesiątkę. Po raz pierwszy pojechałem coś więcej niż najkrótszy dystans i jestem pewien, że nie po raz ostatni.

Genialnie oznakowana trasa prowadziła przez bardzo malownicze tereny naszego województwa. Asfalty (na oczko tak ) w 95% dobre i bardzo dobre. Punkty żywieniowe zlokalizowane w widocznych miejscach, dobrze zaopatrzone i z bardzo miłą oraz pomocną obsługą (WIELKIE PODZIĘKOWANIA). Newralgiczne miejsca tak na 90 jak 175 kilometrach dobrze obstawione (pozdrowienia i podziękowania dla panów zatrzymujących ruch na remontowanym mostku przy wylocie z Gorzowa) i zaznaczone.

Na koniec zostawiłem sobie wisienkę na torcie, którą podarowali nam organizatorzy – podjazd na ulicy Sybiraków. Jestem z Gorzowa i wiedziałem, co mnie czeka. Im bliżej byłem tego podjazdu tym bardziej się utwierdzałem w przekonaniu, że nie podjadę . Kiedy już górkę zobaczyłem chciałem zabić orga, że coś takiego mi na koniec trasy zgotował, gdy już byłem na górze chciałem go uściskać za to, że pozwolił mi się sprawdzić, że pozwolił mi wygrać z samym sobą. Dziękuję wszystkim, którzy na trasie pomagali mi w mojej wędrówce do celu.

Ogromne podziękowania dla wszystkich, którzy tak perfekcyjnie zorganizowali ten maraton. Nawet ja nie mam się, do czego przyczepić (patrz posty z ubiegłego roku),…….. ale za metalmana nie dam głowy ;)

Pozdrawiam
Rafał Grabarczyk